 |
| (c) katholiekleven/Ramon Mangold |
De vrede van de verrezen Heer zij met de Kerk en de wereld!
Vrede zij met u allen.
Geliefde broeders en zusters, dit is de eerste groet van de Verrezen Christus, de goede herder die Zijn leven gaf voor de kudde van God.
Ik zou ook graag willen dat deze vredesgroet onze harten bereikt, die van uw families, van alle mensen waar ze zich ook bevinden, van alle volkeren, van de hele aarde. Vrede zij met u. Dit is de vrede van de verrezen Christus. Een ongewapende vrede, een ontwapenende, nederige en volhardende vrede. Het komt van God. God die ons allemaal onvoorwaardelijk liefheeft.
Wij horen nog steeds de zwakke maar altijd moedige stem van paus Franciscus die in Rome zijn zegen gaf. De paus die Rome zegende, gaf zijn zegen aan de wereld, aan de hele wereld. Die paasmorgen. Ik wil graag nog even op diezelfde zegen voortborduren.
God houdt van ons. God houdt van jullie allemaal en het kwaad zal niet zegevieren. Wij zijn allen in Gods handen. Laten we daarom zonder angst, verenigd, hand in hand met God en met elkaar, voorwaarts gaan. Wij zijn leerlingen van Christus. Christus gaat ons voor.
De wereld heeft haar licht nodig. De mensheid heeft Hem nodig als de brug waarlangs God en Zijn liefde ons kunnen brengen. Help ons dan om bruggen te bouwen door dialoog, door ontmoetingen, door ons te verenigen tot één volk, altijd in vrede. Dank aan Paus Franciscus. Ik wil ook graag mijn dank betuigen aan alle broeders-kardinalen die mij hebben gekozen als opvolger van Petrus.
Ga met ons mee als een verenigde kerk, altijd op zoek naar vrede, gerechtigheid, altijd op zoek om als mannen en vrouwen trouw aan Jezus Christus te werken, zonder angst om het Evangelie te verkondigen en om missionarissen te zijn. Ik ben een zoon van Sint Augustinus, een Augustijn, die zei: “Met jou ben ik een christen en voor jou een bisschop.”
In deze zin kunnen we allemaal samen op weg gaan naar het vaderland dat God voor ons heeft bereid. Een speciale groet aan de kerk van Rome. Wij moeten samen zoeken hoe wij een missionaire kerk kunnen zijn, een kerk die bruggen bouwt, een kerk die in dialoog is en altijd openstaat om te ontvangen, zoals dit plein met zijn gezichten open voor allen die onze naastenliefde, onze aanwezigheid, dialoog en liefde nodig hebben.
En als ik een woordje mag zeggen: groeten aan iedereen, en vooral aan Peru. Een gelovig volk, vergezeld door hun bisschop, deelde hun geloof op heel veel manieren, omdat zij een gelovige kerk van Christus waren.
Aan u allen, broeders en zusters van Rome, van Italië, van de hele wereld: wij willen een synodale Kerk zijn, een Kerk die op weg is, een Kerk die altijd vrede zoekt, altijd naastenliefde nastreeft en altijd probeert dichtbij te zijn, vooral voor hen die lijden.
Vandaag is de dag van de smeekbede tot de Madonna van Pompeii. Onze moeder Maria wil altijd bij ons zijn, dicht bij ons zijn en ons helpen met haar voorspraak en haar liefde. Dan wil ik graag samen met u bidden. Laten we samen bidden voor deze nieuwe missie, maar ook voor de hele Kerk, voor vrede in de wereld, en laten we deze bijzondere genade afsmeken van Maria, onze moeder.
