Nieuwsbrief 30 augustus

De nieuwsbrief van de komende weken vindt u hier.

De vakantietijd is bijna voorbij. De nieuwsbrief van de komende weken vindt u hier:

Wij hopen dat alles wat wij in gedachten hebben, ook het Missionair Familiepastoraat zoals in de Nieuwsbrief beschreven, door kan gaan. Dat zal mede afhangen van de ontwikkelingen rond het Covid19 virus. Als de besmettingen elke week verdubbelen en ook in Helmond het aantal besmette personen toeneemt, moeten we nog voorzichtiger zijn met samenkomen en de onderlinge afstand bewaren. Laten we niet verslappen, maar juist nu alert blijven, voor onszelf en elkaar!

Zaterdag 15 augustus om 10:00 in de Jozefkerk

Nieuwsbrief komend weekend

De nieuwsbrief voor de periode van komend weekend tot en met 15 augustus. Met daarin ook een aantal belangrijke updates met betrekking tot de aanvangstijden van vieringen.

Alle veranderingen zijn onder het voorbehoud dat er geen lokale uitbraak van het Covid19-virus komt. De situatie lijkt momenteel zorgelijk. Als wij als parochie noodzakelijke aanpassingen zouden moeten doen, komt er zo snel mogelijk een aanvullende nieuwsbrief.

LET OP: vanaf komende zondag vervalt de viering van 12:00 in de Jozefkerk, tot en met zondag 16 augustus.

Eucharistievieringen door de week

Met ingang van komende vrijdag 24 juli, is er op vrijdagavond weer een avondmis om 19:00 uur. Voorafgaand aan de Mis rozenkransgebed en aanbidding om 18:30 uur.

Met ingang van maandag 3 augustus zijn de vieringen van maandag tot en met donderdag weer op de vertrouwde tijd van 9:00 uur. Vrijdagavond blijft 19:00.

Op zaterdagavond is er voorlopig geen mis, wij wachten op de ontwikkelingen rond het pastoraat voor anderstaligen in Helmond.

5 juli TV - Mis vanuit de Jozefkerk

Deze zondag 5 juli: Rechtstreekse uitzending van de Eucharistie vanuit de Jozefkerk om 10:00 op NPO2. U kunt die hier terugkijken.

Na dit weekend

Vanaf het weekend van 12 juli zijn er drie Eucharistievieringen elk weekend. Vooralsnog: Jozefkerk 10:00 en 12:00, Lambertus 11:00.

Voor al deze vieringen hoeft u niet meer te reserveren, iedereen is welkom, graag zelfs! 

Verruimingen protocollen Nederlandse Bisschoppen

Komende week zullen de bisschoppen de protocollen aanpassen aan de realiteit van ons land na 1 juli. Gelukkig betekent dit, dat we ook als parochie meer mogelijkheden zullen krijgen. We houden u, ondanks de naderende zomervakantie, op de hoogte!

Tekst van de bisschoppen: 

In de week van 6 juli publiceert de bisschoppenconferentie een verruiming van het protocol ‘Kerkelijk leven op anderhalve meter’. Deze verruiming betreft met name de mogelijkheden rondom het vieren van de sacramenten zoals de doop, de eerste heilige communie, het vormsel en de priester- en diakenwijding. Daarnaast wordt het zingen door koren onder voorwaarden weer mogelijk.
De sacramenten hebben een grote en onvervangbare plek in het kerkelijk leven, aldus de bisschoppen. Zij zien in de versoepeling van de maatregelen door de overheid ruimte om – onder voorwaarden – meer mogelijkheden te geven tot bijvoorbeeld dopen en vormen, zeker nu er hierbij ook weer meer dan dertig mensen aanwezig mogen zijn.
ZingenOp dit moment wordt een wijziging van het protocol op genoemde punten voorbereid. Ook komt er een overzichtsdocument met alle wijzigingen. Daarin worden ook de voorwaarden meegenomen voor zanggroepen en koren om te kunnen oefenen en te zingen bij vieringen. Samenzang is voorlopig nog niet mogelijk. Hoewel er volgens de richtlijnen van het RIVM enige ruimte voor is in met name grote kerkgebouwen, zijn de voorwaarden daarvoor zo strikt (bijvoorbeeld op het gebied van ventilatie), dat het risico te groot blijft om dit op verantwoordelijke wijze te kunnen doen.
ReserverenVoor het reserveren en de gezondheidscheck die de overheid verplicht heeft gesteld vanaf honderd aanwezigen, geldt dat ook voor de publieke eredienst in de kerk. Echter, daar waar sowieso veel minder mensen naar een viering komen dan het maximale aantal personen dat volgens de anderhalve meter regel in de kerk past, kan vanaf 1 juli geteld worden bij de deur om te zorgen dat het maximale aantal niet wordt overschreden. Schriftelijk reserveren is dan niet langer nodig.

Houd voor publicatie van het aangepaste protocol www.rkkerk.nl in de gaten.

Nieuwsbrief 28 juni

Ook deze week is er een nieuwsbrief, met daarin de versoepelingen voor de kerkdiensten per 1 juli. Premier Rutte heeft ze ook aangekondigd afgelopen woensdag, en wij hebben als kerken dus ook meer mogelijkheden. Belangrijk nieuws over uw eigen verantwoordelijkheid als u naar de kerk komt. Iedereen is welkom, mits gezond.

Wij hopen dat u zo veel mogelijk weer naar de kerk komt in de maand juli en daarna. Ook de gelovigen uit de wijken van de Paulus- en Edith Steinkerk, willen we uitdrukkelijk uitnodigen om weer naar de kerk te komen. Na 1 juli is er ruim plaats, in de Jozef- en Lambertuskerk, met drie vieringen.

Van harte welkom, er hoeft niet meer gereserveerd te worden. Het mailadres zoals in de nieuwsbrief vermeld, is buiten werking gesteld.

Deze nieuwsbrief loopt tot maximaal 23 juli. Dan is de zomervakantie van de scholen al begonnen. Wij blijven in de zomervakantie actief, zeker ook omdat wij (zoals in deze nieuwsbrief vermeld) met grote plannen bezig zijn voor Missionair Gezins- en Familiepastoraat. U hoort daar meer over in komende nieuwsbrieven.

LEZINGEN EN OVERWEGING ZONDAG 28 JUNI

Laatste overweging deze zondag...

Gedurende de coronatijd hebben we u via deze webpagina en Facebook elke week voorzien van de bijbellezingen en een overweging. Wij hopen dat u daar wat aan gehad heeft, juist in de tijd dat we niet naar de kerk konden gaan. Maar vanaf 1 juli is de tijd om thuis te blijven eigenlijk voorbij. Tenzij u vanwege een zwakke gezondheid niet zoudt kunnen gaan, is het moment wellicht gekomen om uw oude ritme weer op te pakken en naar de Eucharistieviering te gaan. 

Wij hebben, zoals u kunt lezen, vanaf 12 juli drie vieringen elke zondag, om 10, 11 en 12 uur in twee kerken. Welkom terug! Beter in levende lijve samen vieren en de preek beluisteren, dan alleen thuis achter uw scherm.

Op zondag 5 juli is er op NPO2 de viering vanuit de Jozefkerk. Als u die volgt, zult u daar live de lezingen en homilie volgen.

--------------------------------------------------

Eerste Lezing         2 Kon., 4, 8-11. 14-16a

Op zekere dag kwam de profeet Elisa langs Sunem. Daar woonde een welgestelde vrouw, die hem met aandrang uitnodigde, bij haar te komen eten. En iedere keer dat de profeet in het vervolg daar in de buurt kwam, ging hij daar eten. Daarom zei de vrouw tot haar echtgenoot: "Luister eens, ik heb gemerkt dat hij die altijd bij ons aan huis komt, een heilige man Gods is. Laten we op ons huis een kleine kamer voor hem metselen en er een bed, een tafel, een stoel en een lamp in zetten; als hij dan bij ons aankomt, kan hij daar zijn intrek nemen." Toen Elisa er dus op zekere dag weer aankwam, kon hij de bovenkamer betrekken en er zich te rusten leggen. Daarna vroeg Elisa aan Gechazi, zijn knecht: "Kunnen we dan werkelijk niets voor haar doen?" Gechazi antwoordde: "Zij heeft helaas geen zoon en haar man is oud." Toen zei Elisa: "Roep haar."De knecht riep haar en zij bleef in de deuropening staan. En Elisa zei: "Volgend jaar om deze tijd zult u een zoon aan uw hart drukken."

Tussenzang Ps 89 (88), 2-3, 16-17, 18-19

Refrein: Uw gunsten, Heer, wil ik bezingen.

• Uw gunsten, Heer, wil ik bezingen, uw trouw verkondigen aan elk geslacht. Gij hebt gezegd: mijn gunst blijft eeuwig duren, de hemel is de grond­slag van mijn trouw.
• Gelukkig is het volk dat weet wat blijdschap is, omdat het leeft, Heer, in het licht van uw gelaat. Van dag tot dag vertrouwt het op uw Naam, vindt het zijn kracht in uw gerechtigheid,
• Want Gij zijt onze roem en onze sterkte, uw gunst maakt ons tot een groot en machtig volk. Want van de Heer ontvingen wij ons schild, de Heilige van Israël gaf ons een koning. 

Tweede Lezing       Rom.,6, 3-4 8-11

Broeders en zusters, Gij weet dat de doop, waardoor wij een zijn geworden met Christus Jezus, ons heeft doen delen in zijn dood? Door de doop in zijn dood zijn wij met Hem begraven, opdat ook wij een nieuw leven zouden leiden zoals Christus, die door de macht van zijn Vader uit de doden is opgewekt.Indien wij dan met Christus gestorven zijn, geloven wij dat wij ook met Hem zullen leven; want wij weten dat Christus, eenmaal van de doden verrezen, niet meer sterft: de dood heeft geen macht meer over Hem. Door de dood die Hij gestorven is, heeft Hij eens voor al afgerekend met de zonde; het leven dat Hij leeft, heeft alleen met God van doen. Zo moet ook gij uzelf beschouwen: als dood voor de zonde en levend voor God in Christus Jezus.

Alleluia        Cf. Ef. 1 17-18

Alleluia. Moge de Vader van onze Heer Jezus Christus ons innerlijk oog verlichten, om te zien hoe groot de hoop is waartoe Hij ons roept. Alleluia.

Evangelie     Mt., 10, 37-42

Uit het heilig evangelie van onze Heer Jezus Christus volgens Matteus

In die tijd zei Jezus tot zijn apostelen: "Wie vader of moeder meer bemint dan Mij, is Mij niet waardig; wie zoon of dochter meer bemint dan Mij, is Mij niet waardig. En wie zijn kruis niet opneemt en Mij volgt, is Mij niet waardig. Wie zijn leven vindt, zal het verliezen, en wie zijn leven verliest om Mijnentwil, zal het vinden. Wie u opneemt, neemt Mij op; en wie Mij opneemt, neemt Hem op die Mij gezonden heeft. Wie een profeet opneemt, omdat het een profeet is, zal ook het loon van een profeet ontvangen; en wie een deugdzaam mens opneemt, omdat het een deugdzaam mens is, zal ook het loon van een deugdzame ontvan­gen. En wie een van deze kleinen al was het maar een beker koud water geeft, omdat hij mijn leerling is, voorwaar, Ik zeg u: Zijn loon zal hem zeker niet ontgaan."

-----------------------------------------------------------

Overweging door pastoor Seidel

Het evangelie dat we zojuist hoorden geeft ons twee gedachten: mensen loslaten omwille van Christus en mensen beminnen omwille van Christus. Het lijkt een tegenspraak in zo’n kort stukje tekst.

In de eerste plaats: mensen loslaten, ja, zelfs je leven loslaten. De vraag die er onder ligt is: Wat is Christus ons waard? Vader en moeder, zoon of dochter mogen niet meer voor je betekenen dan Christus. Uiteindelijk moet je alles loslaten als je Christus wilt volgen. Dat is jouw persoonlijk kruis, en ieder moet dat dragen. Bij heel veel mensen roepen deze teksten spontaan weerzin op. Hoe kan Jezus dit vragen? Hoe kan je dit rijmen met het gebod van de liefde? Hoe kan je dit plaatsen naast het 4e gebod van de 10 geboden? Mag je jouw dierbaren zò uitspelen tegenover je toewijding aan Christus, sluiten ze elkaar zò uit?

In de tweede plaats toont het evangelie ons de naastenliefde heel concreet: Wie goed en gastvrij is voor de naaste, wie zelfs maar een beker water geeft aan een leerling van Jezus zal daarvoor rijk beloond worden. Het sluit aan bij de 1e lezing waarin de rijke vrouw uit Sunem wordt beloond voor haar gastvrijheid aan Elisa.

Het eerste en het tweede lijken elkaar tegen te spreken. Eerst mensen loslaten omwille van Christus, en daarna mensen in je armen sluiten omwille van Christus. Het is echter geen tegenspraak.

Het is waar dat Christus het belangrijkste moet zijn. Zoals de wapenspreuk van de heilige paus Johannes Paulus II destijds luidde: totus tuus, geheel de uwe. Alles moet in het teken staan van de ontmoeting met de Heer. Niemand op deze aarde kan ons namelijk geven wat Hij ons heeft gegeven: eeuwig leven. Onze ouders geven ons het aardse leven als zij in hun liefde meewerken met Gods scheppingsplan. Onze broeders en zusters geven ons de aardse liefde. Dat is prachtig en heerlijk, als het een afspiegeling is van de hemelse liefde, het hemelse leven, dat veel intenser is, en veel langer duurt. Dat eeuwige, daarop moeten wij alles inzetten, en als dat een kruis vraagt, dan moeten we dat dragen, omdat er zoveel heerlijkers op volgt. Dat perspectief is overigens ook de motivatie om het uit te houden, ook als het kruis zwaar is.

Die volledige toewijding aan Jezus Christus is dus de eerste opdracht. Maar wie Hem bemint, zal ook de naaste beminnen zoals Hij ons heeft bemind. Wie Hem in de armen sluit, zal daarom juist ook vader en moeder, broers en zussen, ja alle mensen willen beminnen. Maar op een nieuwe manier: omwille van Jezus. En zo sluit het een en het ander wel degelijk op elkaar aan! Wij worden uitgenodigd om helemaal van Jezus én helemaal van de mensen te houden, en dat zal ook gebeuren als wij zijn gelaat herkennen in dat van onze medemensen.

Het is niet de eerste keer en niet de laatste keer dat wij het hier zeggen: de liefde tot Christus schept gemeenschap. Dat is de consequentie als we het een en het ander in dit evangelie rijmen. Wie Christus wil volgen, neemt een kruis op. Wie Christus wil navolgen, laat iets achter: zijn louter menselijke kijk op mensen. Maar hij krijgt er een gemeenschap van ontelbaar velen voor terug. In die gemeenschap zal hij als het goed is zijn familie een plaats geven, met een diepere liefde dan alleen de menselijke dankbaarheid. In die gemeenschap treft hij echter ook een grote familie van heiligen en zondaars aan, die allemaal iets weerspiegelen van de grote liefde, Jezus Christus. In die geest: volg Hem na. Neem de medemens op een nieuwe manier ter harte, herken Hem in ons midden, en vorm in liefde gemeenschap met alle mensen die onze broers en zussen worden.

Nieuwsbrief weekend 20-21 juni

U kunt hier de nieuwsbrief van onze parochie vinden:

LEZINGEN EN OVERWEGING 12e ZONDAG DOOR HET JAAR (A)

Eerste Lezing         Jer, 20, 10-13

Jeremia sprak "lk hoor velen fluisteren: Daar heb je 'Ontzetting-overal'. Breng hem aan. Ja, we brengen hem aan. Al mijn vrienden willen niets liever dan mij ten val brengen. Ze zeggen: "Misschien laat hij zich misleiden; dan overmeesteren we hem en kunnen we ons op hem wreken." De Heer is bij mij als een machtig strijder. Mijn achtervolgers vallen neer, ze zullen niet overwinnen. Ze worden diep beschaamd, nooit bereiken ze iets. Hun schande duurt eeuwig, ze wordt nooit vergeten! "Heer van de hemelse machten, die alles rechtvaardig onder­zoekt, die hart en nieren doorgrondt, laat mij zien hoe Gij U op hen wreekt. lk heb immers mijn zaak in uw handen gelegd. Zingt een lied, een loflied voor de Heer, want Hij heeft het leven van de arme uit de macht van de boosdoeners gered."

Tussenzang Ps. 69 (68), 8-10, 14 en 17, 33-35

Refrein: Heer, verhoor mij omdat Gij barmhartig zijt.

-- Om U heb ik iedere smaad verdragen, al steeg mij het schaamrood naar het gelaat. Een vreemdeling werd ik voor mijn verwanten, mijn eigen broers kennen mij niet meer.

-- De zorg voor uw huis heeft mij uitgeteerd, op mij kwam de hoon neer van hen die U honen. Maar mijn gebed, Heer, richt ik tot U, nu is het de tijd van genade.

-- Verhoor mij omdat Gij barmhartig zijt en trouw in het hulp verlenen. Verhoor mij, Heer, want mild is uw zegen, sta mij met heel uw barmhar­tigheid bij.

-- Ziet toe, geringen, en weest verheugd, schept moed, gij allen die God zoekt. God luistert naar wat een arme Hem vraagt, vergeet zijn gevangenen niet. Laat hemel en aarde Hem prijzen, de zee met al wat daar leeft.

Tweede Lezing       Rom.,5, 12-15

Broeders en zusters, Door een mens is de zonde in de wereld gekomen en met de zonde de dood; en zo is de dood over alle mensen gekomen, aangezien allen gezondigd hebben. Er was immers reeds zonde in de wereld, voor de wet er was. Maar zonde wordt niet aangerekend, waar geen wet is. Toch heeft de dood als koning geheerst in de tijd van Adam tot Mozes, dus ook over hen die zich niet op de wijze van Adam schul­dig hadden gemaakt aan de overtreding van een gebod. Adam nu is het beeld van Hem die komen moest. Maar de genade van God laat zich niet afmeten naar de misstap van Adam. De fout van een mens bracht allen de dood, maar God schonk allen rijke vergoeding door de grote gave van zijn genade: de ene mens Jezus Christus.

Alleluia

Evangelie     Mt., 10, 26-33

In die tijd zei Jezus tot zijn apostelen: "Weest niet bang voor de mensen. Niets is bedekt of het zal onthuld, niets verborgen of het zal bekend worden. Wat Ik u zeg in het duister, spreekt dat uit in het licht, en wat ge u in het oor hoort fluisteren, verkondigt dat van de daken. Weest niet bevreesd voor hen die wel het lichaam kunnen doden maar niet de ziel; vreest veeleer Hem die en ziel en lichaam in het verderf kan storten in de hel. Verkoopt men niet twee mussen voor een stuiver? En toch zal buiten de wil van uw Vader niet een mus op de grond vallen. Bij u echter is zelfs ieder haar van uw hoofd geteld. Weest dus niet bevreesd; gij zijt toch meer waard dan een zwerm mussen. leder die Mij bij de mensen belijdt, zal ook Ik als de mijne erkennen bij mijn Vader die in de hemel is. Maar ieder die Mij zal verloochenen tegenover de mensen, zal ook Ik verloochenen tegenover mijn Vader die in de hemel is.

HOMILIE  door pastoor Seidel

Velen hebben nog de indrukwekkende Urbi et Orbi plechtigheid met paus Franciscus voor ogen, op een leeg Sint-Pietersplein, middenin het dieptepunt van de Corona-epidemie. Hij becommentarieerde het evangelie van de leerlingen in de boot op het stormachtige meer, en vroeg zich met Jezus af: "waarom zijn jullie zo bang?"

Als iemand helder ziet wat de afschuwelijke bedreigingen van onze tijd zijn, de dichte duisternis van geweld en leugen overal, maar ook de zinloosheid die in het materialisme en de onwaarheid van onze wereld schuilt, dan is het wel onze paus. Er zijn denk ik weinig mensen op deze wereld zo goed geinformeerd over wat er speelt, en wat de mensen denken, dan hij. Temidden van al die absurditeit zegt hij desondanks: Wees niet bang. Waarom heb je zo weinig geloof?

Ook Jezus zegt in het evangelie in feite hetzelfde: Geen haar op uw hoofd zal verloren gaan; God heeft meer zorg voor u dan voor de mussen. Een bemoedigende boodschap voor mensen die bang zijn voor alles wat er op hen afkomt. Inderdaad, veel mensen zijn bang. Angst is naast liefde de belangrijkste drijfveer in een mens, en wie niet opengaat in liefde, sluit zich op in angst. Liefde maakt mensen vrij, angst maakt hen gevangene van zichzelf. Liefde is de beste raadgever, angst de slechtste. Desondanks zijn heel veel mensen bang, nog steeds, ondanks de verzachtingen van de coronamaatregelen. Nog steeds durven gelovigen (soms ook jonge gezinnen) niet eens naar de kerk op zondag. Het getuigt van angst voor de medemens, maar ook de angst die zekerheid zoekt in dit aardse bestaan, temidden van dingen en verzekeringen. Angst om zichzelf aan een toekomst te geven, angst om het verlies van gezondheid, om je kinderen los te laten in een toekomst die aan hun is, angst om je veiligheid los te laten, en uiteindelijk je leven. Angst ook soms om de toekomst van de Kerk, angst om de relaties met God en je medemens. Er is zoveel om in deze crisiswereld bang van te zijn, en desdondanks klinkt de boodschap: wees niet bang.

We zeggen dat omdat het tegenovergestelde van de angst inderdaad de liefde is. De liefde van een Vader in de hemel die geen van zijn kinderen zal laten vallen, omdat Hij meer op hen let dan op de mussen. Een Vader die heel goed ziet waar zijn kinderen de mist in gaan, maar die zelf wel het overzicht heeft. Een Vader die zijn Zoon aan ons heeft gegeven, als voorbeeld maar ook lijfelijk, in zijn sacramenten, bijzonder de eucharistie. Een Vader die ons door Christus de zeven gaven van de Geest schenkt, waaronder bijzonder de fortitudo, de moed, de sterkte mag opvallen, maar die samen met wijsheid en inzicht, verstand, raad, ontzag en liefde zijn volheid bereikt. En het is waar: voor wie gelooft is er in de kracht van Vader Zoon en H. Geest een reden om je geborgen te weten. Mensen die zichzelf daarvoor hebben geopend, hebben daarin de kracht gevonden om boven alle angsten uit te stijgen, en zichzelf te geven. Denken we maar eens aan de bekende heiligen die in de concentratiekampen zijn gestorven en die we dit bevrijdingsjaar herdenken: Maximilaan Kolbe, maar ook dichterbij Titus Brandsma en talloze onbekende, maar zeker zo moedige mensen. Waar hebben zij de kracht vandaan gehaald om ondanks alles te beminnen? Hoe hebben zij hun angsten overwonnen? En nog dichterbij laten heel wat dodelijk zieke mensen, ook tijdens de coronapandemie, soms een lijdensmoed zien, waaruit een groot geloof spreekt, een grote liefde, en niet die dodelijke angst.

Wees niet bang. De paus zegt het, Jezus zegt het, maar ook de praktijk van zovele mensen zegt het. Laten wij daarin moed vinden, en de kracht om in alles te blijven beminnen. Wees niet bang, maar openen we onszelf in geloof en vertrouwen op Christus, in hoop op Gods bescherming, in liefde voor de Vader en allen die wij op onze levenswegen ontmoeten.

SACRAMENTSDAG - lezingen en overweging

Eerste Lezing         (Dt.8,2-3.14b-16a)

In die dagen sprak Mozes tot het volk: "Blijf denken aan heel die tocht van veertig jaren, die de Heer uw God U in de woes­tijn heeft laten maken. Hij heeft U toen vernederd en op de proef gesteld om uw gezindheid te leren kennen: Hij wilde zien of ge zijn geboden zoudt onderhouden of niet. Hij heeft U vernederd en U honger laten lijden, maar U ook het manna te eten gegeven, dat gij noch uw vaderen ooit hadden gezien. Hij wilde U daardoor laten beseffen dat gij niet leeft van voedsel alleen, maar van alles wat uit de mond van de Heer komt. Denk aan de Heer, uw God, die U uit Egypte, dat land van slavernij, heeft geleid; de Heer die U door die grote en verschrikkelijke woestijn heeft geleid, vol giftige slangen en schorpioenen, door dat dorstige land zonder water; die uit de keiharde rots water voor U liet ontspringen, die U in de woes­tijn het manna te eten gaf, dat uw vaderen nooit hadden gezien.

Tussenzang psalm 147    Refrein: Loof de Heer, Jeruzalem.

--Loof dus de Heer, Jeruzalem, Sion, verheerlijk uw God! Want Hij heeft uw poorten stevig gegrendeld, uw zonen gezegend binnen uw muur.

-- Hij laat u in vrede uw akkers bebouwen en voedt u met tarwebloem. Hij zendt zijn bevel uit over de aarde en haastig rept zich zijn woord. 

-- Hij is het die Jakob zijn woord heeft gezonden, zijn wet en geboden voor Israël. Nooit was er een volk dat Hij zo heeft behandeld, geen ander maakt Hij zijn wegen bekend. 

Tweede Lezing       1 Kor.10,16-17

Broeders en zusters, geeft niet de beker der zegeningen die wij zegenen, gemeenschap met het Bloed van Christus? Geeft niet het brood dat wij breken, gemeenschap met het Lichaam van Christus? Omdat het brood één is, vormen wij allen één li­chaam, want allen hebben wij deel aan het ene brood.

Alleluia

Halleluja. Ik ben het levend brood dat uit de hemel is neergedaald. Wie van dit Brood eet, zal leven in eeuwigheid. Halleluja

Evangelie     Joh.6,51-58

In die tijd zei Jezus tot de menigte der Joden: "Ik ben het levende brood dat uit de hemel is neerge­daald. Als iemand van dit brood eet, zal hij leven in eeuwigheid. Het brood dat Ik zal geven, is mijn vlees, ten bate van het leven der wereld." De Joden geraakten daarover met elkaar aan het twisten en zeiden: "Hoe kan Hij ons zijn vlees te eten geven?" Jezus sprak daarop tot hen: "Voorwaar, voorwaar, Ik zeg u: als gij het vlees van de Men­senzoon niet eet en zijn bloed niet drinkt, hebt gij het leven niet in u. Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, heeft eeuwig leven en Ik zal hem doen opstaan op de laatste dag. Want mijn vlees is echt voedsel en mijn bloed is echte drank. Wie mijn vlees eet en mijn bloed drinkt, blijft in Mij en Ik in hem. Zoals Ik door de Vader die leeft, gezonden ben en leef door de Vader, zo zal ook hij die Mij eet, leven door Mij. Dit is het brood, dat uit de hemel is neergedaald. Het is niet zoals bij de vaderen, die gegeten hebben en niettemin gestorven zijn: wie dit brood eet, zal in eeuwigheid leven."

Overweging door pastoor Seidel, tekst gaat verder onder de afbeelding.

 

HOMILIE

Eucharistie is gemeenschap maar vormt ook gemeenschap. Omdat het brood één is, zijn wij allen één lichaam. Zoals de tweede lezing vandaag zegt, maakt het deelnemen aan de eucharistie van ons mensen méér dan een individu dat omwille van zijn eigen genezing Jezus ontmoet. Natuurlijk, het ontvangen van de H. Communie vergeeft kleine zonden. Het éénworden met Christus gaat niet aan onze ziel voorbij: wij worden erdoor veranderd, als we tot de communie komen, ontvangen wij voor onszelf het voedsel dat ons versterkt.

Maar juist in een tijd waarin zovele mensen zeggen het geloof “op hun eigen manier vorm te geven”, en na een lange periode waarin we alleen thuis geestelijke communies ontvingen, bij een gestreamde Mis voor de TV of de computer, is het goed weer eens extra de nadruk te leggen op het communautair karakter van de eucharistie, anders gezegd: “eucharistie is gemeenschap maar vormt ook gemeenschap”. We ontvangen de communie, maar we worden ook communie, eenheid, gemeenschap. We worden, na de hele coronacrisis, uitgedaagd om weer opnieuw naar buiten te gaan, naar elkaar, weer samen te komen. Blijf nu niet meer thuis op zondag, zeker niet in juli als de kerken echt plek genoeg hebben voor iedereen! Weg van die virtuele vieringen op onszelf, terug naar het vieren in de kerk!

Weer Communio worden. Daarmee wordt in de eerste plaats bedoeld, dat wij door het samen vieren van de eucharistie anders met onze medegelovigen omgaan. Wij weten dat zij, net als wij, Christus in hun hart ontvangen, en daardoor net als wijzelf gewijde tempels van de H. Geest zijn. Dat zij net als wij kinderen zijn van de ene Vader. Daarom voelen wij ons heel diep verbonden met alle mensen die bij ons zitten in de kerk, al zit er nu anderhalve meter tussen. Dat wij dat ook in onze parochie nu niet mogen uitdrukken tijdens de vredewens, is dan heel jammer. We hebben eigenlijk juist nu ook dat teken van gemeenschap in Christus nodig!

Maar in de tweede plaats is eucharistie ook communie met de Kerk waarin dit sacrament wordt gevierd, en waardoor wij het kunnen ontvangen. Dat laatste besef is wel eens sterker geweest. Juist in onze tijd meent iedereen van de Kerk te kunnen denken - en zeggen - wat men vindt. En hoewel het goed is van ons hart geen moordkuil te maken, en kritisch te zijn, denk ik wel eens dat er te weinig liefde is voor diezelfde Kerk. Beseffen wij wel voldoende dat wij alle heil ontvangen van die Kerk, en in de eerste plaats de genade van de eucharistie? Realiseren we ons, dat wij hoe dan ook zelf deel uitmaken van die kerk door onze communie? Zijn wij wel dankbaar genoeg dat de kerk die wereldwijd werkt zo goed is, dat zij hier ter plaatse herderlijke zorg aanbiedt, en niet in de laatste plaats: Christus zelf in de eucharistie?

Ik zou denken, dat wij, wat wij ook mogen denken van een heleboel zaken die in de Kerk in deze coronatijd op het eerste gezicht niet ideaal lijken, wij toch vooral ook dankbaar zouden mogen zijn om wat ze wel geeft. Dankbaar dat we weer bijna iedere dag gelegenheid hebben Christus te ontmoeten in aanbidding en eucharistie, en zo ‘communie’ te hebben, gemeenschap te beleven. Hoe eerlijk wij ook moeite kunnen hebben met de Kerk (en wie heeft dat soms niet?), ik geloof dat de Kerk ons meer geeft dan wij aan haar teruggeven. Laat de communie ons vooral veel liefde geven voor de wereldwijde gemeenschap die zoveel aan ons geeft.

Eucharistie is gemeenschap maar vormt ook gemeenschap. Wij mogen ons aangespoord voelen om de H. Communie te ontvangen, en te delen in Christus’ Lichaam en Bloed. Op veel plaatsen in Nederland gebeurt dat vandaag weer voor het eerst sinds maanden! Maar laten we deze gave verbreden. Niet alleen voor onszelf ter communie gaan, maar in verbondenheid met de vierende gemeenschap hier te plaatse, en wereldwijd. Laat het deelnemen aan de communie in die zin ook altijd ‘kerkopbouw’ zijn.