Parochie in Synode:
“In de kracht van de Geest samen missionair op weg”
Zondag 13 maart, hebben wij als Lambertusparochie onze eigen synode-bijeenkomst gehouden in de zalen van de Jozefkerk. Het is onze bijdrage aan de wereldwijde synode, maar ook aan onze eigen parochie. Want synode is niet iets eenmaligs, maar een stap om als gemeenschap voortdurend samen op weg te gaan.
Aan de hand van de thema's van de bisschoppen (samen op weg gaan, vieren, missionair zijn, dialoog met kerk en samenleving) gingen we in twee groepen van 25 personen, jong en oud, in gesprek. Er kwam veel naar boven, vooral verlangen en beleving. Kerngedachten die overal naar boven kwamen: een diepe behoefte aan echte gemeenschap en ontmoeting, welkom bieden, openheid voor zoekende mensen en de deur wijd open hebben, er op uit gaan, en zo Christus in woord en daad laten zien.
Bij alle vijftig aanwezigen, voelden we een diepe eenheid vanuit een doorleefd geloof, ieder op zijn/haar eigen manier. We luisterden naar elkaar, zeer open, en er werden waardevolle ideeën met elkaar gedeeld. Al met al konden we ervaren dat de Geest met en door ons op weg is gegaan.
Wordt vervolgd... er komen zeker vervolgbijeenkomsten over diverse thema’s. Het samen op weg gaan, betekent dat we in gesprek blijven, en samen actief worden. Idealen werkelijkheid laten worden. Communio (gemeenschap) is één van de sleutelwoorden bij de synodale weg, maar de andere twee zijn participatio (meedoen) en missio (er op uit gaan). Die weg willen we samen ontdekken en samen stappen zetten.
“Als bisschop ben ik oprecht blij dat een groot aantal gelovigen met elkaar heeft gesproken over de toekomst van onze geloofsgemeenschap. Het is een geestelijk proces met als centrale vraag wat Gods Geest tot de Kerk van ’s-Hertogenbosch zegt. Dit rapport wil niet alleen een bijdrage leveren aan het werkdocument voor de bisschoppensynode van 2023. Het rapport kan ook de gelovigen in het eigen bisdom stimuleren om het kerkelijk leven te vitaliseren. In die zin spreek ik graag van een win- winsituatie”, aldus Mgr. De Korte.
3) Wat is dat, een 'synode' en wat doen we ermee?
"De katholieke kerk zit in een ‘synodaal proces’. In 2023 is er een grote bisschopsvergadering (synode) in Rome. Maar voordat paus Franciscus met de bisschoppen in gesprek gaat, wil hij graag horen wat er leeft onder de gelovigen. Dat betekent dat wij mee mogen denken over hoe het verder moet met de kerk.
Dat zijn we niet gewend. Ergens in ons achterhoofd zit het idee dat wij moeten luisteren naar de bisschoppen (ook al doen we dat soms niet). Nu is het omgekeerd: zij moeten luisteren naar ons –en wij moeten luisteren naar elkaar. Dat is een heel andere manier van kerk-zijn. Het is trouwens ook een andere manier van denken over de kerk. Een andere theorie en een andere praktijk." (Jos Moons sj., Nederlands Dagblad 28 januari)
Hoe dan?
Een synodale Kerk luistert allereerst. Luisteren naar Gods Woord, onderscheiden wat Gods Woord bij ons oproept, en van daaruit met elkaar in gesprek gaan. Niet voor discussies of grote revoluties, maar open staan voor God en elkaar, zonder de uitkomst tevoren te kennen.
"Het doel van het proces is om samen te zoeken naar wijsheid. Je kunt daarom het beste spreken vanuit bezinning, dialoog, reflectie, gebed. Spreek ‘tot opbouw van de kerk’. Gefrustreerd ‘je hart luchten’ helpt juist niet." (Jos Moons sj.)
“Welke stappen nodigt de Geest ons uit te zetten om te groeien in ons “samen de weg gaan”? Aldus paus Franciscus. Samen missionair op weg…
Sleutelwoorden voor het synodale proces:
- Gemeenschap: Gods Geest brengt ons samen als diverse mensen in één geloof, door het verbond dat Hij zijn mensen schenkt.
- Deelname: betrokkenheid van allen die tot het Volk van God behoren om respectvol te luisteren naar elkaar en actief te zijn voor de gemeenschap.
- Zending: De missionaire Kerk treedt naar buiten vanuit haar roeping, ten dienste van het koninkrijk van God.
Gedachten van de Skandinavische bisschoppen bij het synodale proces (n.a.v. de berichten uit Duitsland)
“De Heilige Vader roept de hele Kerk op om synodaal, samen te zoeken naar levengevende uitdagingen in het leven en werk van de Kerk van vandaag. Dit proces vraagt om een radicale bekering. Eerst moeten we de beloften van Jezus als bron van vreugde, vrijheid en welvaart herontdekken en delen. Het is onze taak om, met dankbaarheid en eerbied, het depositum fidei (de geloofsschat), bemiddeld door de Kerk, volledig te omarmen.
Veel gelovigen over de hele wereld maken zich zorgen over de manier van leven van priesters en hun opleiding, de positie van vrouwen in de kerk, de breedte van opvattingen over seksualiteit, enz. In de legitieme zoektocht naar antwoorden op dergelijke vragen van onze tijd, moeten we de grens leggen bij die onderwerpen, die onveranderlijke delen van de kerkelijke leer bevatten.
Ware hervormingen van de kerk hebben altijd bestaan in het verdedigen, uitleggen en op een geloofwaardige manier in praktijk brengen van de katholieke leer, gebaseerd op goddelijke openbaring en authentieke traditie - niet in het volgen van de tijdgeest. Hoe vluchtig de tijdgeest is, wordt dagelijks bevestigd.
Het wereldwijde synodale proces heeft hoge verwachtingen gewekt. We hopen allemaal op een vernieuwing van het kerkelijk leven, en de kerkelijke zending. Het risico bestaat echter dat we van de Kerk een project maken, het object van ons handelen, door procesdenken en structurele herstructurering. Het synodale proces veronderstelt het beeld van de Kerk als het pelgrimerende van God. Zo'n volk moet zich verstandig organiseren, dat is duidelijk. Maar 'volk van God' is slechts één van de beelden die de traditie gebruikt om de aard van de Kerk te beschrijven. Om ons synodale onderscheidingsvermogen vrucht te laten dragen, moet het door deze andere dimensies worden verrijkt en georiënteerd.
Juist op dit moment lijkt het ons essentieel om het sacramentele mysterie van de Kerk naar voren te brengen. Hoe slagen we erin om met verbazing te bedenken - en te ervaren - dat de Kerk ook het corpus mysticum is, de bruid van Christus en de middelaar van de genade? De Kerk kan niet alleen worden gedefinieerd als een zichtbare samenleving. Het is een mysterie van gemeenschap: gemeenschap van de mensheid met de Drie-ene God; gemeenschap van gelovigen onderling; gemeenschap van de plaatselijke kerken wereldwijd met de opvolger van Petrus.
Het is onze ervaring dat de katholieken die het leven van onze parochies en gemeenschappen vormgeven en in stand houden zich intuïtief bewust zijn van dit sacramentele mysterie, maar niet altijd geneigd zijn vragenlijsten in te vullen of deel te nemen aan debatten. Laten we niet vergeten, in het kader van het synodale proces, ook aandachtig te luisteren naar hun getuigenissen.
Vooral in een tijd waarin Europa door diepe kloven dreigt te splijten, is één ding zeker: we hebben een hoger criterium van eenheid nodig. Christus alleen is onze hoop! In zijn naam wordt de Kerk geroepen om "de onverwoestbare kern van eenheid, hoop en redding voor de hele mensheid" te zijn (Lumen Gentium, 9). Alleen als we ons kerkelijk leven ad intra op Christus baseren en leven vanuit de volheid van zijn openbaring, kunnen we deze roeping waarmaken. Het is nauwelijks zo dat een verarming van de inhoud van het geloof zal leiden tot een nieuwe volheid van kerkelijke vitaliteit.
Dus we hopen en bidden dat het geloof dat is overgeleverd en het leven in Christus dat ons genadig transformeert, weer veilig zal worden gesteld door de Kerk, zelfs in een samenleving die enorme veranderingen ondergaat.”
Deze pagina wordt de komende tijd steeds bijgewerkt.
Laatste update: 3-6-2022
